Vroeg op en dan de regen in

O ja zo was het. Om 5.00u een geritsel en geschommel in bed. De eerste beginnen fanatiek op te staan. Marieke had haar telefoonwekker om 7.00u gezet om wakker te worden. Nou dat was niet nodig. De ochtendstond heeft goud in de mond..... was blijkbaar de gedachte van de fanatiekelingen. En dan zachtjes doen ... dat hoort blijkbaar niet bij die spreuk. Enfin: wakker, dus tja doorslapen is gewoon onmogelijk. Dus hup de regen in. Dit wordt een top dag ....

Hoi, vanochtend had ik al verteld dat we in de motregen vertrokken. Heerlijk om 6.00u. Gewapend met de lamp op mijn hoofd wandelen, in de regen, heet dit vakantie?
Mijn vriendin Doreth heeft dan altijd een gezegde maar ik weet hem niet meer precies maar het komt er op neer dat je er smerig nat van kunt worden. Nou zij heeft gelijk. We waren lekker nat, toe aan een ontbijtje dus. Aangezien we al zo belachelijk vroeg op pad waren wilden we rond 10.00u wel koffie. Nergens te krijgen dus. Uiteindelijk komen we langs een luxe kasteelachtig hotel. Met de vraag naar koffie. We mochten zelfs ontbijten. Dat hebben we geweten. We moesten meer afrekenen dan voor onze overnachting. Ok, er was wel een leuke kapel naast. Nostalgie dus. Na een aantal km door de bergen sjouwen zagen we een landgoed wat nog bij het kasteel hoorde. Tijd voor een foto dacht ik. Maar een hond (lijkend op een wolf), goed grommend, belemmerde mijn fotogafie. Wat dan weer een fotomomentje voor Marieke opleverde. Ik verschietend van zo'n hond.
Ok we hadden natuurlijk net de koffie achter onze kiezen toen we casa Gwendolina in Cerveira tegenkwamen. Aanbellen voor rusten en water en gratis WiFi. Mijn telefoon was bijna leeg dus aanbellen. Charel zorgde meteen voor verse meloen en water. Helaas had hij weinig tijd. Vroeg aan ons of we van de badkamer gebruik wilden maken want hij moest zelf weg. De deur van het huis liet hij open en we kregen de afstandsbediening van zijn hek. Graag sluiten na gebruik en afstandsbediening in brievenbus stoppen. Een beetje confuus bleven we met de meloen achter. Och ja de tocht vervolgd. En in Cerveira zagen we een gehaakt huis (zie foto) in een winkelstraat. Het moet niet gekker worden . In een klein winkeltje kregen we nog een klein honingborreltje en toen op de lange pad langs de rivier. ( rio Minho). Een pokkeneind lopen (zeker mooi) maar toch. Er kwam geen eind aan. Marieke heeft van haar kleine hielblaar inmiddels een kanjer gespaard. ( zelfs zo groot dat we hier een extra nacht mogen blijven). Elk nadeel heeft zijn voordeel toch? inmiddels zijn we in Valenca ( leuke oude burcht) in Portugal en aan de overkant van de rivier ligt Spanje. Vanavond hebben we daar heerlijk gegeten en met veel gedoe een kaarsje voor Mecheline (de zus van Marieke) aangestoken. De slaapzaal was al donker toen ik bij mijn buurman tegen het hek stootte. Ik denk dat hij het morgen om 5 uur wel terug doet, per ongeluk. Het is ook zo smal. Nog even blaren prikken en dan slapen.